In maart biedt de Antwerpse PEN-Schrijversflat onderdak aan de Schotse James Wilson. Hij won nog tijdens zijn schooljaren diverse prijzen voor creatief schrijven. Hij studeerde filosofie en Engelse literatuur, maar een combinatie van depressie en alcoholverslaving sneed hem de pas af. Na woelige jaren, waarin hij actief was binnen de vakbond, hervond hij dankzij AA zijn evenwicht en zette zich in voor anderen met gelijkaardige problemen.
Hij bleef publiceren in kranten en literaire tijdschriften, zowel artikels als gedichten en kortverhalen. In zijn journalistieke werk liet hij zich erg kritisch uit over het gebrek aan steun voor vooral jonge verslaafden. Een roman, waarin hij zijn eigen ervaring verwerkt met de rust die hij o.m. tijdens een verblijf in Brugge vond, staat in de steigers. Tijdens zijn verblijf in de PEN-flat wil James Wilson dat boek voltooien.
Het betreft een semi-autobiografische roman over hoe het rechtssysteem in het Verenigd Koninkrijk (en bij uitbreiding in West-Europa) weigert in te zien dat het geen gedragsverandering kan afdwingen bij individu’s die een misdaad hebben begaan, meer bepaald onder invloed van een verslaving. De tweede helft van de roman speelt zich af in Vlaanderen. Het ‘Belgische luik’ van het boek beschrijft de problemen die mensen ondervinden in de confrontatie met hun handelingen en pogingen om uit te leggen hoe ze proberen hun daden te veranderen.
De inspiratie haalt de auteur uit eerdere verblijven in de vreedzame “rural parts of Flanders, the green fields so flat that there is never a horizon”. Het gebrek aan perspectief in dit vlakke landschap weerspiegelt het gebrek aan perspectief dat we allemaal kunnen ervaren als we onze handelingen en gedachten analyseren.
De auteur werkt samen met een vertaler om de roman ook op de Franse markt uit te brengen.
No comments:
Post a Comment